เว้ ฮอยอัน ดานัง #เวียดนามคนเดียว มหากาพย์ตะลุยเวียดนามกลาง

 

หลังจากโดนเทกระจาดหลายรอบระหว่างทางที่ข้ามจากปากเซในประเทศลาว มาเว้ในเวียดนาม ผมก็คิดว่า แม่มเอ้ย นี่พึ่งวันที่สองของทริปเองนะเว้ย จะเจออะไรอีก เข้ามาเลย พร้อมสู้ทุกสิ่งอย่าง! อะ บางคนอาจจะงง ว่าเทกระจาดอะไรวะ นั่นแน่ ไม่ได้อ่านตอนที่แล้วล่ะสิ ลองไปอ่าน #ลาวคนเดียว เที่ยวปากเซหนึ่งวัน กับความโดนเทขั้นพีคเมื่อข้ามไปเวียดนาม ก่อนก็จะดีมากเลย ฮ่า

สำหรับทริปนี้ผมไปคนเดียว มันเป็นทริปยาว 8 วัน ซึ่งนั่งเครื่องมาลงอุบล ต่อรถไปปากเซ และต่อรถมาลงที่เว้ครับ ซึ่งรีวิวนี้จะครอบคลุมในส่วนสีส้มด้านล่างซึ่งมี เว้-ฮอยอัน-ดานัง ก็คือเวียดนามกลางนั้นแหละครับ ใครอยากตามรอย ตามเล้ย สามารถคลิกดูรูปตารางทริปแบบใหญ่ๆข้างล่างได้ครับ

 

ถึงเว้ เกือบสามทุ่ม

พนง.โรงเรม – ฮัลโหล๊ว คุณคือก๊อตใช่มั้ย
ก๊อต – ใช่ๆ เนียะ ข้ามมาจากเวียดนาม โคตรแย่เลย
พนง.โรงแรม – ยูมาไง
ก๊อต – ก็จองรสบัส แม่มบอกเป็น VIP กลายเป็นรถขนของข้ามประเทศได้ไง
พนง.โรงแรม – ท่าทางคงแย่น่าดู (มึง)โดนหลอกแล้วล่ะ พวกนี้เค้าเรียก Chicken Bus โดยเอาพวกนักท่องเที่ยวติดสอยห้อยตามมาด้วย
ก๊อต – … (ในใจคือ เออ รู้แล้ว แม่มเอ้ย..)

เที่ยวเว้ ดีกว่า

หลังจากเรื่องราวเมื่อวานที่โดนเทกระจาดในเวียดนาม พอมองย้อนไปก็เป็นประสบการณ์ชีวิตสุด บางทีก็ขำ แล้วก็ตลกกับมั้ง จากนั้นก็คิดในใจ ช่างมันเถอะ เที่ยวดีกว่า มาทั้งทีเนอะ จริงๆ ผมมีเวลาในเว้ แค่ครึ่งวัน เพราะช่วงบ่ายจะนั่งรถต่อไปฮอยอันเลย ดังนั้นผมจึงแพลนไปแค่ 3 ที่เท่านั้น โดยการเช่ารถมอไซค์แว๊นไปนั่นเอง สะดวกสุดแล้ว ถนนดี ขับง่าย ถูกกว่านั่งแท็กซี่เยอะ บอกเลย

 

 

ก่อนเที่ยวขอเล่าเกี่ยวกับ เว้ คร่าวๆ เมืองเว้นั้นเคยเป็นเมืองหลวงของเวียดนามในราชวงศ์เหงียนมาก่อน ตั้งแต่ปี 2345 ถึงปี 2488 ทำให้เมืองนี้มีหมู่โบราณสถานเยอะแยะ จึงกลายเป็นเมืองมรดกโลก ที่ควรค่าแก่การรักษาไว้ เอาล่ะ สาระพอและ เที่ยวเลย เริ่ม!

พระราชวังเว้ (Imperial City, Hue)

วังนี้ใช้เวลาสร้างกว่า 27 ปี โดยสร้างเลียนแบบพระราชวังต้องห้ามของจีน แต่สร้างในแบบย่อฉบับลงมา ข้างในมีกำแพงอยู่หลายชั้น และมีตำหนักรวมถึงวังข้างใน คือกว้างมากจริงๆ ข้างใน

 

 

ที่น่าสนใจของวังนี้คือเคยถูกฝรั่งเศษเผาในปี 2488 จนกลายเป็นวังร้าง และในปี 2511 ถูสหรัฐทิ้งระเบิดใส่ เนื่องจากเป็นที่ซ่องสุมของพวกคอมมิวนิสต์ จนสุดท้าย UNESCO เข้ามาบูรณะและถูกขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในปี 2536

 

เจดีย์เทียนมู่ (Thien Mu Pagoda)

ที่นี่จะอยู่ไม่ไกลจากพระราชวังเว้มากนัก แว๊นมาแปปเดียวก็จะเจอเจดีย์เทียนมู่ตั้งอยู่ข้างแม่น้ำหอม รู้ป่ะ เจดีย์นี้ถูกสร้างเพราะมีเรื่องเล่าขาน..

เคยมีคนเห็นหญิงสูงอายุคนหนึ่ง สวมชุดสีแดง-ฟ้า กำลังนั่งเช็ดแก้มตรงเขาเนียะ (ว่าแต่ทำไมต้องเช็ดแก้ม) หญิงคนเนียะบอกว่า จะมีผู้ยิ่งใหญ่มาสร้างเจดีย์ตรงนี้และจะนำความสุขมาสู่เมือง เมื่อขุนนางเจ้าเมืองเว้ได้ยิน ก็เลยสร้างเลยจ้าาา .. โดยให้ชื่อเจดีย์นี้ว่า Thiên Mụ แปลว่า เทพธิดา

สุสานพระเจ้าตือดึ๊ก (Tomb of Tu Duc)

อืมมม.. แว๊นมาที่ที่สาม ที่นี่ไกลมาหน่อยอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของ เว้ ซึ่งก็เป็นสุสานที่พระเจ้าตือดึ๊กออกแบบเองเลย ซึ่งผมว่ามันไม่เหมือนสุสานนะ เหมือนวังมากกว่า มีตัวอาคารไม่เยอะ และมีสระบัวอยู่ตรงกลาง สวยมั้ยล่ะ ก็สวยยย

 

บาย เว้ ไปฮอยอันดีกว่า

หลังจากเสร็จสามที่ในเว้ ก็กินเวลาไปครึ่งวันแล้ว เอาล่ะพอแล้วสำหรับที่นี่ ไปฮอยอันดีกว่า ซึ่งผมไปโดยรถ Open Bus ซึ่งจองจากโรงแรมเลย ลักษณะรถเป็นรถนอน คือดีกว่าตอนข้ามจากลาวมาเวียดนามมาก

Open Bus ในเวียดนามมีหลายเจ้า หลายบริษัท คือมันเป็นรถบัสที่รับคน ปล่อยคนระหว่างทาง หรือระหว่างเมืองได้ ที่คนใช้เยอะก็จะเป็น The Sihn Tourist มีตั้งแต่ ฮานอยลงใต้ยันโฮจิมินต์เลย

เออ เวลาขึ้นรถพวกนี้ เค้าจะให้ถุงดำมาใส่รองเท้าด้วยนะ คือห้ามใส่รองเท้าขึ้นรถ ดูมีความสะอาดดี แอร์ก็เย็น นอนสบาย ระหว่างทางก็มีแวะพักเข้าห้องน้ำด้วย ระหว่างพักแม่มปิดแอร์ ผมเลยออกมาเดินเลย เดินไปอีกนิดเจอวิวสวย ถ่ายรูปสะเลย แล้วก็ขึ้นรถต่อ..

 

สวัสดีฮอยอัน

มาถึงฮอยอันก็เกือบห้าโมงเย็น รถบัสมาปล่อยใกล้ๆ Hoi An Ancient Town ก็คือเขตเมืองเก่าของฮอยอันนี่แหละ เป็นเขตเล็กๆที่มีบ้านช่องเป็นสีเหลืองซะส่วนใหญ่ และเขตนี้ห้ามมอไซค์เข้ามาแว๊นด้วย เพื่อรักษาบรรยากาศของเมืองนี้ ช่วงเย็นๆผมก็ไม่ได้ทำไรมากครับ เดินเล่น ซึมซับบรรยากาศ

 

การจะเข้าสถานที่ต่างๆในฮอยอัน มันต้องเสียตังซื้อบัตรประมาณ 200 กว่าบาท ซึ่งเหมารวมหลายที่ สะพานญี่ปุ่นก็รวมโปรกับเค้าด้วย คือถ้าจะข้ามสะพาน หรือข้ามไปอีกฝั่งนี่ก็ถือว่าเสียตังนะจ๊ะ หื้ม..

มาฮอยอัน ต้องกินอันข้างบนนี้ เกาเหลา (cao lầu) มีแค่ที่ฮอยอันเท่านั้น โคตรอร่อยยยยยยย ชามละ 40 บาท

หมูย่างกับผัก เอาแป้งห่อแล้วจิ้ม อร่อยมากเหมือนกันนนน แพงหน่อย จานละ 160 บาท แต่ก็เยอะอยู่นะ

ผมว่าฮอยอัน มีความหลากหลายซึ่งแม่งเจ๋งมากนะ ทั้งตัวเมืองเก่า มีร้านกาแฟอร่อยๆ ซึ่งเดี๋ยวจะพาไปดู รวมถึงผับ บาร์ ร้านอาหารท่ามกลางบรรยากาศโคมไฟสีๆ แล้วก็ตลาดไนท์มาร์เกต ของเพียบบบ เดินแค่นี้ก็เหนื่อยแล้วครับ ถือเป็นการจบวันที่ 1 ของเวียดนามกลางอย่างสวยงาม ฮ่า..

วันที่ 2 ฮอยอันเต็มวัน!

ตื่นมาแต่เช้า จริงๆ แพลนวันนี้ก็จะลองขี่มอไซค์รอบๆเมือง และเมื่อเดินไปเช่ามอไซค์ ผู้หญิงมีอายุนางบอก..

ป้า – นี่แพลนไปไหนมั้งจ๊ะ
ก๊อต – ไม่รู้ดิป้า ขับรอบๆ ได้ยินมาว่าทุ่งหญ้า นาข้าวสวย
ป้า – ลองไป The Son เสะ ปกติต้องเหมารถ นี่ลองไปเองเล้ย
ก๊อต – จริงหรออออออ ไกลมั้ยอ่ะ
ป้า – 40 กิโลเอง
ก๊อต – ไปกลับก็ 80 โล เลยนะ เอ่ออ..
ป้า – ยังหนุ่มงี้ ขี่ไปเองไม่ยากป่ะ
ก๊อต – โอเค๊ …. ไปไป

หลังจากคุยเสร็จ (จริงๆคุยภาษาอังกฤษนะ ฮ่าๆ) ตัดสินใจไป My Son เลยจ้า 40 กิโลจากตัวเมืองฮอยอัน ไกลมากกกกก แต่ขับมาแล้ว ก็ต้องไปแงะ เอ้อ

หมีเซิน (My Son)

ตอนแรกไม่รู้นะ มันอ่านหมีเซิน นี่ก็อ่านมายซัน มายซัน คือลูกชายใครอะไรงี้ ฮ่าๆ งั้นมาสาระหน่อยละกัน

หมีเซิน คือหมู่โบราณสถานสำคัญของชาวจาม ในอาณาจักรจามปา มีอายุ 1,600 ปีแล้ว ที่นี่เหมือนเป็นพี่ของนครวัด เพราะหลังจากที่ชาวจามสร้างที่นี่เสร็จ ก็เดินทางไปสร้างนครวัดต่อ

 

มีการแสดงระบำและร้องเพลงของคนท้องถิ่นด้วย

 

อื้มหืมมม คือผมมาเที่ยวฮอยอัน เวียดนามก็ไม่นึกจะเจอสถานที่อะไรอย่างนี้เหมือนกันครับ เพราะฟีลไม่เหมือนเวียดนาม แต่เหมือนอยู่ในลาว หรือกัมพูชามากกว่า  หมู่โบราณสถานที่นี่จะอยู่กันเป็นกลุ่มๆ ซึ่งสามารถเดินตามทางที่เค้ากำหนดได้เลย เดินไม่ยาก เพราะทางเดินจะมาบรรจบที่จุดเริ่มต้น มาเองได้ ไม่ต้องง้อทัวร์ จริงจัง!

 

 

ดูหมีเซินเสร็จ แว๊นกลับฮอยอันก็ปาไปบ่ายแล้ว เอาจริงผมหน้าไหม้ ตัวไหม้เลย จากการแว๊นหลายวันติดที่ผ่านมา เอาล่ะ เที่ยวต่อ ไม่กลัวหรอก

พักชิม Egg Coffee ที่ฮอยอัน

หลังจากแว๊นมาถึงฮอยอัน แม่มเป็นชั่วโมงเลยนะเว้ย ขอพักหน่อย แบตมือถือก็จะหมด มาเจอร้านนึง ดูดีเชียว เข้าไปชาร์จแบคมือถือ บวกกับตากแอร์ซักหน่อยที่ร้าน Hoi An Roastery

 

ไปถึงนี่ถามเลยว่า เอาอะไรก็ได้ เอาอันที่สุดของร้านที่มาแล้วต้องกิน เค้าก็เสิร์ฟ Egg Coffee มาให้ ในราคาประมาณ 80 บาทไทย เห้ย อร่อยเยิ้ม มีไข่ผสมกาแฟข้นๆอยู่ด้านบน

 

นั่งอยู่ได้พักนึง แบตมือถือก็เต็มแล้ว ลุยกันต่อเล้ย..

ทุ่งนารอบฮอยอันแถว Cam Thanh

จริงๆ นี่ก็ขับมั่วๆไปเรื่อยๆ เพราะได้ยินมาว่ารอบๆฮอยอันคือขับจักรยานไปดูพวกทุ่งนาได้งี้ แต่ไหงมาแล้ว มันก็เหมือนทุ่งนาไทยนั้นแหละ โธ่เอ้ยยย ร้อนด้วยแถมเค้าเหมือนกำลังเกี่ยวแล้วเผาอะไรซักอย่างด้วย แต่ก็ไม่พลาดที่จะถ่ายรูป

 

หาดเกื่อด่าย Cua Dai

หลังจากไปทุ่งนาเสร็จ ก็แว๊นมาเรื่อยๆที่หาดเกื่อด่าย รู้สึกมันจะมีส่วนที่เดินลงไปเล่นน้ำทะเลได้เหมือนกันนะครับ และหากใครอยากนั่งผ้าใบริมหาด แค่ซื้ออาหารของคนแถวนั้นก็นั่งเตียงผ้าใบฟรีแล้ววว .. ส่วนผม แวะมาดูแล้วก็กลับ ฮ่าๆ ทะเลไทยสวยกว่า เที่ยวทะเลไทยเถิด

 

ฮอยอันคืนสุดท้าย

คืนสุดท้ายในฮอยอัน ก็ยังเดินในเขตเมืองเก่าอยู่ โคมไฟหลากหลายสีทำให้ชวนน่าหาร้านชิลนั่งมากครับ ที่ฮอยอันมีร้านอาหารเยอะมาก แต่ราคาก็แรงอยู่เหมือนกัน พอผมเลือกร้านเสร็จแล้ว ก็นั่งจิบเบียร์ ดูคนเดินไปเดินมาเพลินเลย ถือเป็นฟีลลิ่งดีๆส่งท้ายฮอยอันเลยแหละ

 

เบียร์ LARUE เป็นเบียร์ของเวียดนาม อร่อยนุ่มดี ไม่แพงมาก ขวดละ 50 กว่าบาท

ดานัง จุดหมายสุดท้าย

ตื่นเช้ามาที่ฮอยอัน ก็รีบไปดานังทันที โดยใช้รถ Mini Bus ของโรงแรม เหมาไปดานังเลย ราคาประมาณ 160 บาท ใช้เวลาแค่ชั่วโมงเดียว ซึ่งผมบอกเค้าว่าครึ่งเช้าผมขอเที่ยวดานังก่อน และตอนบ่ายแก่จะไปสนามบินดานัง เพื่อบินต่อไปฮานอย เค้าเลยบอกว่า งั้นเค้าจะไปปล่อยผมที่ บิ๊กซี กลางเมืองละกัน (เวียดนามมีบิ๊กซี นาจาาา) ซึ่งแพลนผมก็เหมือนเดิมคือจะแว๊นมอไซค์เนี่ยแหละ

 

วัดลิงอื๊ง-บ๊ายบุต ไหว้เจ้าแม่กวนอิม

ด้วยความที่บ้านผมและตัวผมนับถือเจ้าแม่กวนอิม ผมเลยถือโอกาสมาเคารพท่านหน่อย แว๊นมาไม่ไกลมาก จะเห็นรูปปั้นองค์เจ้าแม่กวนอิมใหญ่มากกกกกก นั่นแหละคือวัดลิงอื๊ง-บ๊ายบุต

องค์เจ้าแม่กวนอิมที่ประดิษฐานด้านหน้าวัด มีความสูง 67 เมตร หรือ เท่าอาคารสูง 30 ชั้น สูงม๊ากกก

ชายทะเล Non Nuoc

หลังจากนั้นผมก็แว๊น เลียบชายหาดดานัง ทะเลที่นี่เงียบ สะอาด และสวยมากนะ ถ้าเทียบกับหาดพวกบางแสน พัทยาอะไรงี้ ที่นี่ทำดีมาก แต่คนไม่มีเลยเนื่องจากหาดที่นี่กำลังถูกพัฒนาให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญของเวียดนาม รู้เลยเพราะ โรงแรมกำลังสร้างเยอะมาก ตรงช่วงหน้าหาดที่นี่ รวมถึงห้างด้วย

 

อีกสัญลักษณ์หนึ่งของเวียดนาม ผมว่านี่เลย ไอ้เรือจับปลากลมๆนี่แหละ เห้ย คือไม่เห็นที่ไหน นอกจากเวียดนามนี่แหละ หรือคนอื่นเคยเห็นที่อื่นหว่า?

ภูเขาหินอ่อน (Marble Mountains)

ที่สุดท้ายในดานังที่ผมไป นั่นคือภูเขาหินอ่อน ที่นี่จะประกอบด้วยภูเขา 5 ส่วน มีทั้งส่วนถ้ำใต้ดิน ส่วนบนเขา เป็นเหมือนวัด ซึ่งสามารถขึ้นลิฟท์แก้วไปได้ (เสียตังค์ค่าขึ้น ค่าลงเป็นเที่ยวด้วยนะ แม่มโหด) ซึ่งผมก็แค่ลงไปในส่วนของถ้ำใต้ดิน เคาระองค์เจ้าแม่กวนอิม แล้วเดินนิดๆหน่อยๆแค่นั้นเอง

 

 

อ้อ ในถ้ำใต้ดินน่ะ มันมีบันไดขึ้นไปดูวิวเมืองดานังได้ บันไดแม่มอย่างชัน ผมคิดว่าถ้าคนกลัวความสูงไม่น่าจะรอด แต่วิวเมืองดานังก็เฉยๆนะ ไม่อินอ่ะ ฮ่าๆ เดินดูเรื่อยๆเสร็จก็แว๊นมอไซค์ไปคืน แล้วก็ไปสนามบินดานัง เพื่อนไปฮานอย ต่อซาปาเล้ยยย..

สรุปเวียดนามกลาง เว้-ฮอยอัน-ดานัง

เมืองที่ผมอินที่สุดคงจะเป็นฮอยอัน ซึ่งเป็นเมืองที่น่าหลงใหล เพราะมันมีเสหน่ห์มากกกก ด้วยความที่เค้ายังคงอนุรักษ์กลิ่ยอายของความขลังของที่นี่อยู่ รวมถึงก๋วยเตี๋ยวเกาเหลา ซึ่งมีให้ทานแค่ที่นี่ที่เดียว อร่อยสุด ยังจำได้ถึงตอนนี้เลย

 

ส่วนเว้ ก็ควรแก่การไปเที่ยวเหมือนกัน ด้วยความที่เป็นเมืองหลวงของเวียดนามมาก่อน ที่นึงจึงมีสถานที่ทางประวัติศาสตร์ค่อนข้างเยอะ หากใครอินเรื่องพวกนี้ไม่น่าผิดหวัง ดานังน่ะหรอ .. ผมเฉยๆแหะ แค่แว๊บมาโฉบๆ พองามก็ได้ แต่มีบางคนบอกให้ไป Bana Hills แต่ผมไม่ได้ไปไง เวลาไม่พอ เสียดาย แฮ่ สำหรับใครที่สงสัยว่าผมไปคนเดียวแล้วถ่ายรูปตัวเองได้ยังไง หาคำตอบได้ข้างล่างเลย 🙂

 

* ขอบคุณ Leica Thailand สำหรับกล้อง Leica T ที่ให้ยืมไปใช้ในทริปนี้ครับ รูปวิวทั้งหมดมาจาก Leica T เลย ยกเว้นรูปตัวเองนะครับ ฮ่า